اسپیرولینا یک سیانوباکتر سبزآبی است که در آب‌های شور رشد می‌کند. زیستگاه این جلبک دریاچه‌های آتش‌فشانی بوده و همین نشان‌دهنده‌ی قدرت و مقاومت اسپیرولینا در شرایط سخت و دشوار است. با اینکه حالا از اسپیرولینا به عنوان مکملی محبوب در بسیاری از کشورها استفاده می‌شود، اما تاریخچه طولانی آن نشان می‌دهد مردم در گذشته هم از خواص آن بهره می‌بردند. پس اگر تاریخچه اسپیرولینا برایتان جالب است، این یادداشت کوتاه را بخوانید!
-
آزتک‌ها و تاریخچه اسپیرولینا!
آزتک‌ها، یک تمدن باستانی در مکزیک، از اولین مصرف کنندگان اسپیرولینا بودند! آن‌ها در قرن شانزدهم اسپیرولینا را از دریاچه تشکوکوی مکزیک برداشت می‌کردند و با آرد مخلوط کرده و به شکل کیک پخته می‌خوردند. آن‌ها به این کیک‌ها تچاتل (Tecuitlatl) می‌گفتند که به معنای «غذای سنگ» است! آزتک‌ها با خوردن تچاتل، سیر و پرانرژی می‌ماندند و عملکرد بدنشان را بهبود می‌بخشیدند.
دنیس والجو، سرآشپز بومی نسل اول شیکانا در باره تاریخچه اسپیرولینا گفته است: «سنت‌های شفاهی نشان می‌دهد که پیک‌ها و دوندگان مکزیک کیک‌های اسپیرولینا را با ذرت، تورتیلا، لوبیا، فلفل یا حتی خالی به عنوان سوخت برای سفرهای طولانی می خوردند!» یک مکزیکی دیگر می‌گوید: پس از تهاجم اسپانیا به مکزیک مصرف اسپیرولینا کاهش یافت و دانش درمورد خواص آن برای مدت طولانی از بین رفت.
-
نان دایحه، نان سبز و مقوی!
ساکنان روستای چاد، منطقه‌ای در غرب آفریقا، از قرون وسطی تا همین حالا از اسپیرولینا به عنوان یک منبع غذایی استفاده می‌کنند. آن‌ها در گذشته اسپیرولینا را از دریاچه چاد (Lake Chad) جمع‌آوری کرده و با خشک کردن و فشار دادن آن، نان همسان تچاتل تولید می‌کردند. این نان را دایحه(Dihé) می‌گویند. دایحه را حالا با سس گوجه فرنگی، پياز، فلفل قرمز يا سيب زميني خورده يا به عنوان چاشني برای سوپ‌های سبزيجات استفاده می‌كنند. این نان بسیار مغذی است و به افراد چاد کمک کرده است تا از بیماری‌هایی مانند کم‌خونی، سوءتغذیه، آسم و … جلوگیری کنند. نان دایحه از مهم‌ترین محصولاتی است که در تاریخچه اسپیرولینا وجود دارد.
-
کشف اسپیرولینا به لحاظ علمی!
در سال 1519، یک دانشمند اسپانیایی جلبک اسپیرولینا را کشف و در مورد خواص بی‌نظیرش اطلاع‌رسانی کرد. با توجه به تاریخچه اسپیرولینا این را می‌توان مبدا زمانی دانست که توجه جهان به ویژگی‌های اسپیرولینا جذب شد. در سال 1974، سازمان ملل، اسپیرولینا را به عنوان غنی‌ترین جلبک مغذی معرفی کرد که می‌تواند به مبارزه با سوء تغذیه کمک کند. یونیسف همچنین ادعا کرد که اسپیرولینا بهترین غذای آینده خواهد بود.
-
اهمیت اسپیرولینا برای فضانوردان!
فضانوردان، از دیگر مصرف‌کنندگان مهم اسپیرولینا در طول تاریخ هستند. اسپیرولینا به دلیل داشتن پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌های فراوان، می‌تواند نیازهای غذایی فضانوردان را در شرایط سخت فضا برآورده کند. همچنین اسپیرولینا به فضانوردان کمک می‌کند تا از اثرات منفی تشعشعات فضایی، استرس و سرطان محافظت شوند. اسپیرولینا 1981 توسط ناسا به عنوان «غذای مناسب برای فضانوردان» شناخته شد.
کلام آخر
به این ترتیب، می‌توان گفت که اسپیرولینا یک جلبک باارزش است که در طول تاریخ مردم در نقاط مختلف جهان از خواص آن بهره برده‌اند. اسپیرولینا نه تنها یک منبع غذایی کامل است، بلکه یک دارو و محافظ نیز محسوب می‌شود! اسپیرولینا با داشتن خصوصيات منحصربه‌فرد، قابليت تأثيرگذاري بر روي سيستم های حياتي بدن را دارد و مي‌تواند به بهبود سلامتي و كيفيت زندگي كمك كند.
